Eerste vrouwelijke president – wie, waarom en wat betekent het?
Je vraagt je misschien af: wie was de allereerste vrouw die de hoogste politieke functie in een land kreeg? Het antwoord verschilt per continent, maar één naam blijft vaak terugkomen: Vigdís Finnbogadóttir uit IJsland. In 1980 werd zij als eerste democratisch gekozen vrouwelijke staatshoofd ter wereld aangesteld. Haar verkiezing was een mijlpaal die liet zien dat vrouwen net zo capabel zijn in het leiden van een natie.
Waarom was haar overwinning zo belangrijk? Ten eerste brak ze een eeuwenlange traditie waarin alleen mannen leidden. Ten tweede liet ze zien dat kiezers bereid waren te stemmen op competentie, niet op geslacht. Sindsdien hebben meer landen vrouwen in de hoogste functie gezien, van India tot Kirgizië. Elke keer dat een vrouw de presidentspost inneemt, ontstaat er een nieuw gesprek over gelijkheid, representatie en beleid dat beter aansluit bij de hele bevolking.
Historische voorbeelden
Naast Vigdís kun je denken aan Corazon Aquino in de Filipijnen (1986), die na een dictatuur de democratie herstelde. In Zuid-Afrika werd F.W. de Klerk gevolgd door Nelson Mandela**, maar de eerste vrouwelijke president was Thandi Modise**? (mist). Het juiste voorbeeld is Hillary Clinton**, die weliswaar presidentkandidaat werd maar niet won. De eerste vrouwelijke president van een Grootmacht was Margaret Thatcher (premier, geen president) – een voorbeeld van hoe vrouwen verschillende toprollen kunnen bekleden.
In Afrika kende Ellen Johnson Sirleaf** (Liberia, 2006) de eerste vrouwelijke president van een Afrikaanse natie. Haar regering richtte zich op vrede, infrastructuur en onderwijs. In Latijns‑Amerika volgde Cristina Fernández de Kirchner** (Argentinië, 2007) een soortgelijke route, met zowel successen als controverse. Elk van deze leiders zette een eigen stempel en liet een erfenis die nieuwe generaties inspireert.
De invloed op de toekomst
Wat betekent dit voor jou als sportliefhebber of student? Het gaat niet alleen om politiek; het gaat om rolmodellen. Wanneer een vrouw de top bereikt, zie je dat ook in volleybal, waar steeds meer vrouwelijke coaches en bestuurders worden aangesteld. Het laat zien dat leiderschap geen gender kent.
Voor jonge meisjes betekent het dat ze nu zien dat een president‑stoel geen verboden terrein is. Scholen en sportclubs gebruiken deze voorbeelden om girls te motiveren hun ambities na te jagen, of het nu sport, wetenschap of bestuur is. De aanwezigheid van vrouwelijke leiders leidt vaak tot beleid dat gendergelijkheid, kinderopvang en gezondheidszorg benadrukt – zaken die ook binnen sportverenigingen belangrijk zijn.
De weg is nog niet geëindigd. Vandaag zijn er meer vrouwen in parlementen dan ooit, maar het aandeel vrouwelijke presidenten blijft laag. Door te leren van de pioniers, kun je zelf bijdragen aan verandering – door te stemmen, te praten en jonge meiden te steunen in hun dromen.
Dus, of je nu een volleybalcoach bent, een fan van politieke geschiedenis, of gewoon benieuwd naar rolmodellen, de eerste vrouwelijke presidenten laten zien wat er mogelijk is als we gender als geen belemmering zien. Houd hun verhalen in gedachten en blijf vragen stellen: Wie staat er morgen op het hoogste podium en hoe kun jij die reis een beetje makkelijker maken?
Claudia Sheinbaum heeft geschiedenis geschreven door als eerste vrouw de presidentiële verkiezingen in Mexico te winnen. Ze behaalde een verpletterende overwinning met 53% van de stemmen, tegenover 28% voor haar naaste rivaal. Sheinbaum, voormalig burgemeester van Mexico-Stad, staat bekend om haar progressieve standpunten en belooft een meer gelijke samenleving.
Bekijk meer
